Van wilde planten tot onze groenten

Van wilde planten tot onze groenten: een verhaal van eeuwen

Wat we vandaag oogsten in de moestuin, lijkt vaak nog maar weinig op de wilde planten waaruit onze groenten zijn ontstaan. Achter elk zaadje schuilt een verhaal van menselijke zorg, geduldige selectie en voortdurende evolutie.

Neem nu de wortel. De ruwe, vezelige wortel van haar wilde voorouder eet je niet zomaar rauw op. De eerste geteelde soorten, waarschijnlijk afkomstig uit het Midden-Oosten, waren geel of paars. Pas in de 17e eeuw slaagden Nederlandse boeren erin om oranje wortels te kweken, uit patriottisme voor het Huis van Oranje. Vandaag vind je opnieuw een regenboog aan kleuren, van wit tot tweekleurig!

Kool is misschien wel het meest veelzijdige voorbeeld. Uit de bittere bladen van de wilde kustkool ontstonden doorheen de tijd kolen met vaste kroppen (savooikool), krullende bladen (boerenkool), dikke stengels (koolrabi), bloeiwijzen (bloemkool en broccoli) of kleine okselknoppen (spruitjes).

Ook selder is interessant. De wilde tegenhanger, moeras-selder, groeit nog altijd langs natte slootkanten. In de 15e eeuw begonnen Italiaanse tuinders deze plant te verbeteren: eerst tot bleekselder, dan tot knolselder. Beide soorten hebben nog steeds veel water nodig. Bij droogte stoppen ze eenvoudigweg met groeien.

Sla en cichorei hebben eveneens een wilde oorsprong aan de Middellandse Zee. Hun bittere smaak beschermde hen vroeger tegen vraat, maar is vandaag vaak weggecultiveerd. En dan is er nog de biet, die via de zeekool tot snijbiet en tenslotte tot kleurrijke, vlezige bieten evolueerde zoals wij ze vandaag kennen.

Waarom dit belangrijk is?

Bij Cycle en Terre geloven we in autonomie en verbondenheid met de natuur. Als je weet waar je groenten vandaan komen, begrijp je ook waarom zaadvaste, biologische rassen zo waardevol zijn. Samen schrijven we het volgende hoofdstuk in dit lange verhaal.

Zaaien is doorgeven.